εύπληκτος

εὔπληκτος, -ον (ΑΜ)

1. αυτός που πλήττεται εύκολα

2. αυτός που παράγει καλό ή δυνατό ήχο κατά την κρούση

μσν.

(μτφ. για πρόσωπα) αυτός που καταπλήσσεται, που παρασύρεται εύκολα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -πληκτος (< πλήσσω), πρβλ. από-πληκτος, κατά-πληκτος].